Nie mam czasu! Duchowe refleksje o życiu chwilą obecną i sztuce czekania Ludovica Frere od Wydawnictwa M to książka, która jest idealna na czas Wielkiego Postu po to, by usiąść z kubikiem kawy, dobrej herbaty rano lub wieczorem zapalić świecę, którą dostałam od przyjaciółki i zadać sobie pytanie: jak wykorzystuje czas, który jest mi dany od Pana? Na co go przeznaczam? Czy umiem podzielić rzeczy, które powinnam zrobić na ważne i pilne? Czy umiem mówić: „nie”zajęciom, relacjom, które mi nie służą? Na to, aby sobie odpowiedzieć na te inne równie ważne pytania pomogą kolejne rozdziały książki.

Autor pokazuje też jaka powinna być postawa chrześcijanina wobec opływającego czasu ( nie powinniśmy za bardzo wracać do przeszłości, ani też wybiegać w przyszłość, ale żyć tu i teraz). Czas darowany nam przez Pana powinniśmy wykorzystać na to, żeby jak najlepiej przygotować się na Jego ponowne przyjście.

Upływający czas jaki jest nam dany pozwala, nam rozeznać, czy to, co pojawiło się w sercu jest Jego rzeczywistym wezwaniem do tego, aby za Nim pójść czy jest to nasze „widzi mi się” lub działanie pod wpływem chwili. Sama dziękowałam za czas, jaki był mi potrzebny do tego, żebym przyjrzała się czy to, o co proszę władze Kościoła jest Jezusowym zapewnieniem i Jego zaproszeniem czy czymś zupełnie innym.

Ludovic Frere jest absolwentem teologii biblijnej i kapłanem w diecezji Gap-Embrun w Alpach Wschodnich. Wsłuchując się w doświadczenia pielgrzymów w sanktuarium Notre-Dame de Laus, którego jest rektorem od 2010 roku, napisał kilka książek z zakresu życia duchowego.

Nie mam czasu! Duchowe refleksje o życiu chwilą obecną i sztuce czekania pozwala spojrzeć na Jezusa jak na najlepszego specjalistę od zarządzania Swoim czasem.On jak nikt inny  potrafił dobrze zarządzać Swoim czasem, dzieląc go między to, co konieczne i odpoczynek. A jeśli już o odpoczynku mowa to potrafił zauważyć jego potrzebę u Swoich uczniów: „Pójdźcie  wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco! (Mk3,31). Chrystus proponuje im odpoczynek w ściśle określonych warunkach:’ osobno na miejscu pustynnym”. W geografii biblijnej pustynia jest miejscem prawdziwego doświadczenia duchowego i konfrontacji z samym sobą. Odpoczynek powinien więc być dla nas okazją do odnalezienia siebie, poprawienia relacji z innymi i ponownego wyboru Pana jako jedynego fundamentu s. 110″

Przyznam się, że ten fragment o tym, żeby uczniowie udali się osobno na miejsce pustynne chodził mi po sercu jeszcze przed rozpoczęciem się Wielkiego Postu.

Książka świetna dla tych, którzy lubią nawiązania filozoficzne, czyli miedzy innymi autorka tego bloga ;):):)