Laura Andychowska pod wpływem impulsu postanawia zacząć swoje życie od nowa. Bez skupionego na swojej karierze męża Pawła-wybitnego kardiologa, problemów z poczęciem dziecka. Teścia znającego odpowiedzi na wszystkie pytania niczym, wyrocznia delficka, nie majace swojego zdania i wiecznie milczącej teściowej. Wsiada do samochodu sąsiada, Błażeja, który zajmuje się pozyskiwaniem złota Bałtyku- bursztynu, i w tym celu jedzie do Sopotu. Jak się jednak okaże znajdzie on, coś znacznie cenniejszego niż nawet największe złoża bursztynu. Jaki skarb znajdzie Błażej? O tym, jak zawsze Czytelnik przekona się sięgając po książkę, bo zdecydowanie warto.

Prawdziwym portem, gdzie życiowi rozbitkowie mogą odpocząć po burzach i sztormach jest hotel przyjaciela Błażeja, Huberta. Schronienie w tym niezwykłym miejscu znajduje także, Laura. A niebawem, jak się okaże swoją prawdziwą przyjaciółkę- Asię przez swoje rude włosy nazywana, Orzeszkiem. To miedzy innymi historia Orzeszka pokazuje, jak bardzo takie miejsca, jak hotel, Huberta są potrzebne.

Przypadkowe spotkanie z poławiaczem bursztynu, Alfredem Zwolińskim odmieni życie, Laury. A poławianie bursztynu i wszystko, co z nim związane stanie się dla Laury pasją i sposobem na życie. Zwoliński, jak każdy z bohaterów tej książki próbuje odnaleźć swój skarb, ale ten biblijny. Najpierw jednak przechodzi wewnętrzną przemianę. Przyznam się szczerze,że za nim do niej doszło nie budził mojej sympatii. Podobnie jak Paweł, który przez wyjazd żony, Laury i poznanie sekretu swojej mamy, Anieli postanawia się wyzwolić spod toksycznego wpływu seniora, Andrychowskiego. Mimo, że będzie mu trudno, bo koledzy po wypadku ordynatora kardiologii będą przekonani, że to Paweł zajmie jego miejsce. Ku zdziwieniu wszystkich dla niego ważniejszy będzie stan jego nauczyciela i mentora, nie walka o stanowisko.

Zmiana dokonuje się także i w samej Laurze. I chociaż brzmi to być może dość patetycznie szuka odpowiedzi we własnym sercu. Do tej pory zajmowała się wieloma sprawami: dbała o męża, ogród, dom, teściów, prace. Dopiero czas spędzony ze swoim myślami, ze sobą samą pozawala jej szukać odpowiedzi.

Książka zdecydowanie warta tego, aby ją przeczytać chociaż by po, żeby mieć na jej temat własne zdanie. I nie jest to czytadło do poduszki według mnie przynajmniej.  Z resztą dość starannie wybieram to, co czytam.