W  Święto Ofiarowania Pańskiego nazywane inaczej, świętem Matki Bożej Gromnicznej obchodzimy  Dzień Życia Konsekrowanego.

Gdyby zapytać znajomych, przyjaciół: kim dla Ciebie są osoby konsekrowane to w pierwszej niemal odruchowej odpowiedzi usłyszymy, że to kapłani, siostry zakonne, zakonnicy.

I chodź ta odpowiedź jest dobra to  bogactwo form życia konsekrowanego jest zdecydowanie dużo bardziej różnorodne, i przez to piękne, kolorowe Jak witraż łączący w sobie wiele na pierwszy rzut oka elementów, które po ludzku nie pasują do siebie.

Jednak to, co z ludzkiego punktu widzenia nie da się połączyć ze sobą umie scalić, spoić najtrwalej Ten, który wpisuje w ludzkie serce piękną, ale i trudną tajemnicę powołania. Dzięki, któremu osoby o zupełnie innych talentach, temperamentach żyjące w jednej wspólnocie, czy zgromadzeniu zakonnym ubogacają ją, tworząc zarówno jej piękno, jak i Kościoła.

I mimo, że zaraz odezwą się krytyczne głosy mówiące o patologiach, nieprawidłowościach, przemocy i wszelkim złu, jakie dzieje się za murami klasztorów i seminariów, które  nigdy i nigdzie nie powinno się wydarzyć, to jednak jest to zdecydowana mniejszość. Z niezrozumiałą dla mnie wątpliwej jakości radością skutecznie przedstawiana w różnych mediach, jako norma.

A gdyby zamiast koncentrować się na tym, co jest złem, krzywdą drugiego człowieka, o którym trzeba mówić i według swoich możliwości reagować, „promować” wielobarwność zarówno zgromadzeń zakonnych, jak i pozostałych form życia konsekrowanego? A jest ich dość dużo.

Tylko wśród indywidualnych form życia konsekrowanego znajdziemy: pustelnice, dziewice konsekrowane, pustelników, wdowy i wdowców konsekrowanych. Do tego dodajmy instytuty życia konsekrowanego.

Wielkie zdziwienie, że pod określeniem życie konsekrowane kryje się tyle jego form, prawda ? Pytanie, kto o tym wie? Poza tymi, których Duch Święty do danej formy życia prowadzi? Pomijam proboszczów i stałych spowiedników, bo ci najczęściej znają temat.

I tutaj moje  wielkie dziękuje z głębi serca za każdą otwartą osobą konsekrowaną, gotową pomóc temu, kto powołanie rozeznaje przede wszystkim wsparciem modlitewnym, ale też poprowadzeniem w kwestiach formalnych.

Dzisiaj w dniu święta życia konsekrowanego za Listem do Hebrajczyków chcę powtórzyć: „Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę.”[1]  I niech ta nadzieja wszystkim konsekrowanym towarzyszy nie tylko w dniu naszego święta.

[1] https://niezbednik.niedziela.pl/liturgia/2025-01-30?fbclid=IwY2xjawIINJ9leHRuA2FlbQIxMAABHZZeHIHX_2fblmul6jx9PrW-SpFO_6KI3e3uiZjOcFzrFUBvigkMe0__fg_aem_9XwhX8YESAaoz4UiGDzzxw (dostęp 30.01.2025).